Don't worry, 'cause no matter how bad your day starts, You still don't know how it'll end.

HEART. Core of human existence//Seat of feelings/desires/passions/aspirations//Innermost of being.

Monday, June 17, 2013

The two previous posts are the lines from two of my favorite songs in the playlist this week. Syndrome it is. Good night to you. :) Sweetest dreams. **PRAY



And I'll whisper quietly, I'll give you nothing but truth,


If you're not inside me, I'll put my future in you............
...........

And all I feel in my stomach is butterflies the beautiful kind
Making up for lost time, taking flight, making me feel like

I just want to know you better know you better know you better now. ♥
(Photo not mine//(c)tumblr)
Never judge me by how I'm related to you. Judge me as a me alone, being a being


Saturday, June 15, 2013



You are a princess in my heart,

and I care for you so much.
I love the fondness in you eyes and your tender little touch.

I looked at you when you were born,
and knew then straight away,
that I would be forever here
to watch you grow and play.

You bring to me a heart of joy,
and memories so great,
and a powerful sense of fatherhood that no one can debate.

I watch you sleep and dream of things that I can only wonder.
That innocent look upon your face just makes my heart grow fonder.

I see you run and jump and shout and calling out my name.
No love that I have ever known could ever feel the same.
No suffering or tragedy nor deeply seated pain
could ever over shadow the bond that we retain.

And so my little princess before you go to sleep,
Remember I am your daddy and I am yours to keep.



(Source: Fathers Love To Daughter, I Am Yours To Keep, Daughter Poem http://www.familyfriendpoems.com/poem/fathers-love-to-daughter#ixzz2WIXkXQJy )

BATANES, See you soon ♥♥♥(photo not mine//(c)Google)

LIFE BEGINS at the end of your COMFORT ZONE.
(photo not mine//(c)google)



It’s not always rainbows and butterflies.....


June 7, 2013 entry


"First week is almost over. All I can say is.. it will never be the same again. Like before. Ughhh. With all the new sched, blockmates, profs. Everything...

 I’m just missing a lot of people lately. That’s why getting pretty much attached to anything is not helpful. The tendency of people is to depend. To cling. If I continue depending on people alone, how can I survived in this world full of uncertainties?"


Reminding a forgetful mind...


This feeling I have is taking me back to the same feeling I had when my dad left. For good.

I will give everything just to get a single hug from him. Crying as hard as I can. Tell me what will I do just to have a glance of him. Cause I’m afraid. I’m afraid that I might forget the sound of his laugh soon.
 :(


Then, I started living my life full of worries. 

 My heart was full of fear.

 I’m always afraid of being left.

 I got tired of watching people come and go.

 I got filled with broken promises.

 I felt sad.

 I was hurt.

 I cried.

 I got broken. 

 I grieved.










Then I surrendered. 

I lifted all my thoughts and feelings to Him. And He said He is with me. I was never alone. He is suffering with me. All this time that I thought I was doing things on my own. That I worry alone. He made me realize that I have His attention. He never left me nor forsake me.

Dade is one of the greatest blessing God has given me. No remarks can express how grateful I am to have you as our father. God extended His unconditional love to us through you. Those thirteen years are the thirteen years of my existence that I will never forget. I’m just so blessed to spend it with you and the whole family.

Got stucked already. And for once, I decided to move on. And live the new journey that awaits me. To live a new life that God is offering me. My strength is limited. So is my ability. My time. My life…

But my God is unlimited. A God of second chances. His thinking and His ways are far better than mine. He’s bigger than my fears and frets. Thank you for telling me it’s never too late. Thank you for not giving up on me. I’m lost and you have found me. You have bought the price for me. Now I am sold. With all I am, I will lift Your name high. Because it was never been about me. It will always be You. Forever. Promise.



 Love, xxx







Entry 05-0X-13

Why are people afraid to go behind others? Or should I say, why do people always try to exceed others?

Will it make them more acceptable? More lovable? Or they just want to prove something to themselves?

Thank you for letting me and others know that I’m not good enough. And that I could never be.

These things will not bring me down. These things will not make me give up. I don’t have to prove anything to others. I should stop pleasing them and start pleasing God. He knows my heart and my desires. 

Funny how a paper, a prayer and a sleep made me forget the worse scenarios and thoughts of that day.

Saturday, May 11, 2013

SPLINTERRRRRRR XXX


January 29, 2013

Para akong nagamusement park ngayon. Parang nilibot ng mga paa ko ang buong starcity sa sakit neto. Ewan ko kung ba’t sumabay pa tong lalamunan na to, na kanina eh okay naman. Hindi ko alam kung bakit paguwi ko ng dorm e ganto na sya. Nakadagdag pa tong (osige lara, isumbong mo lahat yang sama ng loob mo. HAHA) splinter ko. Taaaraaay, splinter. =)) Natuwa naman ako dahil kanina ko lang nalaman na may English pala ang salubsob. HAHA.  Buong araw ko kaya pinroblema yan! Pati mga kaklase ko nabulabog dahil dyan. Pinag-pipiga nila ang tuhod ko hanggang sa dumungaw yung mga hibla ng kahoy na bumaon sa balat ko. Kung baket naman kase hindi namili yung tuhod ko nang lalandingan niya ehh. Para kaming may opersayon sa room. Nahihiya ako kasi napaka-weak ko sa mga gantong bagay. Daig pa ko ng mga bata, kaya nilang tiisin yung mga gantong bagay. Minsan nga di pa nila sasabihin sa nanay nilang nadapa sila dahil sa takot mapagalitan eh, kaya kunwari, parang walang nangyari. Haha. Masama lang talaga mainggit, pero bilib na bilib ako sa kanila. Ewan ko ba, pero takot ako. Yung ala pa ng tinutusok sayo pero nararamdaman mo na yung kirot sa utak mo. Hahaha. Kanina lang e, naiyak pa ko nung tina-try ni tine tanggalin yung mga natira e. Yap okay, ang OA. Ang abno lang no. Hindi niya na tuloy tinuloy. J) Ayoko na ng ganto eh. Ayokong naririnig yung mga bakuna, mga injection, blood test at kung anu ano pa. Alam kong masama magpatuloy yung ganto, kasi kasama sa paglaki yung sakit eh. Di mo pwedeng sabihing aabsent ka na lang sa mga yon, gaya ng lagi kong ginagawa.
Naisip ko lang, gusto ko naman maranasan yung tipong di ako matatakot sa tuwing makakaranas ako ng ganto. Gusto ko namang ma-feel yung ako mismo magvvolunteer na mag-donate ng dugo ko para sa mga mas nangangailangan. Gusto kong maging malakas pagdating sa gantong bagay. Hmm. Napagalala ko pa tuloy si mame, gusto niya ipa-OR bigla. Sabi sa inyo, may pinagmanahan ako ehh. Haha. I-pagpray ko lang raw to kay Lord at magiging okay na to. Nahiya ako bigla. Ako tong nagsasabing lahat magagawa ko dahil kasama ko si Lord pero ako tong laging umuurong pagandyan na yung pag-subok. Sasabihin ko na namang, masakit yan. Di ko yan kaya. Ayoko na, wag na lang ituloy. Asan na yung tiwala?? Nawala na namang bigla??

Pa-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit na lang akong ganito. Nagpapa-dala na naman ako sa sinisigaw ng utak ko.. Kahit na may mahinang boses na nagsasabi saking, Kaya mo yan. Ikaw pa. Hindi ka naman haharap ng mag-isa. Andito naman ako. Ako sasalo lahat ng sakit na mararamdaman mo. Magtiwala ka lang na kaya Ko. Nagawa ko na sayo to ng maraming beses. Di ko pa ba gagawin sayo to ngayon?

Thank you Lord. Pinaalala Niyo sakin na hindi dapat ako mag-alala para bukas. Hindi na ko matatakot. Pupunta ako ng health service. Hindi ako kakabahan. Hindi na ko aatras. Di na ko mag-aalibi. Di na rin ako iiyak. Haha. Tanggap ko na. Hihiwain tong munti kong balaaaaat at unti-unting hihilahin ang ….. ooops wag na nga. Bumabalik pa ehhh. Basta bukas splinter-free na ang aking tuhod! Oyeah! 

PS. Don't let your defintion of yourself define you. Sabi nga ni Ate LJP, Kapag sinabi mong "di ako risk-taker ehhh" Magiging excuse mo na yan para hindi tanggapin yung mga challenges at oppurtunities na darating sayo. Hanggang sa makilala kang, "*insert yo name here*-THE LOSER"  *no offense 

God bless you!


Super Tatay :)



Dear Incredible,
Ikaw daw pinaka-kamuka ko satin? Sabagay, pisngi pa lang magkakaalaman na. Haha. Ikaw pala salarin tay eh. :))
Para kay tatay:
-Na palaging gutom. At mahilig mag-midnight snack ng itlog na pula at kanin.
-Na walang palya sa pagtaya sa lotto..at may notebook pa para sa mga combination..at nagssolve-solve pa ng mga numerong itataya..at nagagalit pag nagloloko ang radio dahil
di niya mapapakinggan ang draw..at binu-budget na ang mapapanaluhan niya na jackpot habang kumakain ng hopiang baboy..at tumatama ng isang numero lang kadalasan..at nanghihinayang ng malupit..at mapapa-sabi ng malutong na bad bad words..at matatawa na lang ang makakarinig..at itutulog na lang.. At tataya na ulit kinabukasan. *cycle*

- Na composer /singer ng mga instant at original na kanta habang naglalabas ng sama ng loob.
-Na dumadayo pa sa mga piyesta para abangan ang mga musikong tutugtog sa parada. At pagkatapos e gagayahin na niya yung iba’t-ibang tunog na narinig niya run. *totototurorottotot* with matching hand gestures and actions na parang tumu-tugtog nga siya ng totoong trumpeta.
-Mahilig sa handaan at kainan.
-Naggagawa pa rin ng libro kahit retired na para malibang siya.
-Na ‘Kalyoni’ ang tinatawag niya sa sarili niya. Na-hindi ko alam kung sang bansa nanggaling o kung meron nga bang salitang ganun. San niya nahugot yon. Haha.
-Na parang laging nakikipag-away pag nakikipag-usap dahil sa sobrang lakas ng boses.
-Na pwedeng gawin alarm clock sa umaga.
-Na mahilig magpakain ng manok at sisiw.
-Na naglalaro ng baraha pagkagising, habang nagbabantay sa tindahan, pagka-kain at bago matulog, pagkagaling sa banyo, pagkauwi etc
-Na ang tawag kay nanay ay kundi Spanky, Skinny, eh Ising.
-Na walang bisyo pero mahilig sa yummy at super healthy na pagkain gaya ng crispy pata.
-Na parang pang-scrub ang talampakan dahil may El Nino sa paa.
-Nag-ggel ng buhok pag-magsisimba. At cute siya pag ganun. Swear.
 
-Na merong pinaka-kakaiba at pinaka-masayang tawa.
-Na ayaw ipakitang nag-aalala siya sayo dahil nakokornihan pero nararamdaman mo pa rin.
-Na binibigyan ako/kami ng baon at pagkain. Di mo na kailangan manghingi, basta meron siya.
-Na pproblemahin pati problema mo.
-Na-sobrang dami pa pero lalagpas na sa birthday niya pag sinabi ko pa…
Happy 81st Tay! Hinding hindi po sasapat itong greeting na to sa lahat ng mga sinakripisyo at pagod niyo ni Nanay para sa pamilya natin. Super blessed po kaming lahat dahil nandiyan kayo. Alam ko po ayaw niyo ng mga drama-drama. Haha. Sorry tay! Basta pagaling po kayo. Magpalakas kayo lalo at magpataba na ulit! Pray po tayo lagi. At tiwala lang po tayo kay Lord. He is our perfect healer. Wee. Happy happy:D Sayang talaga at di ako makakapunta sa birthday niyo pero alam kong mapupuno at aapaw ng pagmamahal diyan sa inyo dahil andiyan silang lahat. We love you Incredible Tatay! Long live. God bless you always!

Tuesday, January 15, 2013

Goodnight!


Naggala ako sa tumblr, habang nagpapaantok. At...



 Crush ko talaga si Jake forever!!!! :''''>>> HAHA



 Someday.




 May naalala ko ditoooo. :')





Absolutely right. 

:')  Good mornight! God bless! Sweet dreams!

saturated.



Naiiyak ako ngayon. Alam ko kung bakit. May nararamdaman akong sakit sa puso ko. Hindi ko alam kung san parte pero alam ko, literal na kumikirot.
Bakit ba kailangan magmarinade? Sabi nila mahalaga to sa pagpapasarap ng pagkain. Tama nga naman. Mas gusto natin yung malasa diba? Sabi rin ng iba mas lumalambot daw yung karne pagbinabad to ng matagal. Mas malinamnam. Ulalalam. Haha.

Normal na araw na naman ang lumipas sa buhay ng babaeng ulyanin kaya na-feel niyang kailangan niyang i-report ito
kay TB para di niya malimutan at pwede niyang balik-balikan. Medyo nanibago sya. Hanep. Ilang buwan na rin bago sya nakapagsulat. Hindi niya alam kung pano to simulan. Masyadong marami at halo-halo ang laman ng utak nya sa mga panahong iyon. Haha. (Ang hirap ng exam ko sa solid mensu, hindi ko kase inaral masyado, Parang sa ibang planeta ata galing yung reference ng teacher naming sa RC, nagaral naman ako e bat puro intsik ang nakasulat, di ko tuloy nabasa, nanghula lang ako sa iba, parang natatae ulit ako, masarap kaya yung ulam ngayon sa paquita, anong oras kaya uuwi si sha, itutuloy ko nab a tong sinusulat ko o ano, blah blah)
Sinara na muna nya ang word. At nagmuni-muni.


Theeeen, As I glance over the saved files, I accidentally saw these journal entries.

Sept. 5, 2012

grace.

I give up. 30 mins na kong late kung papasok pa ko. What’s the problem? Alam kong mahirap yung ginagawa ko pero bat hindi ko matagalan?? Bakit ang bilis ko mawalan ng gana at sumuko na lang basta? Gusto ko. GUSTO KO NG PAHINGA. Ala ko sa balance ngayon.
LORD, TAMA BA GAGAWIN KO?

Humiga ako. Tinext ko si mame, tinanong ko kung pwedeng tumawag siyan sakin ngayon na. Pero ang tagal bago sya magreply kaya ako na lang tumawag kahit labag sa kalooban kong gamitin yung regular load.

 MAMEEEEEE, BLAH BLAH BLAH CHU CHU CHENALU EK EK.(with crying effect)

Magpahinga na lang raw ako. At wag ma-stress. Kumain. Matulog. Uminom ng gamot . Hindi naman raw nag-aaral para magkasakit at mamatay ng maaga. Infairness, may point ang mudraks. “Ay Nako Nani, yung ibang bagay kaya ko gawan ng paraan lahat yan, pero pagnagkakasakit kayong ganyan, nag-aalala ako . Panapapabayaan mo kasi sarili mo…….so time-consuming to mention.” 

Awww Mame

Sinabay ko na rin yung pagbalita na malapit na maubos ang allowance ko. Agad naman siyang nagsabi ng OKAY. Alam na. Effective talaga yun sa mga gantong panahon. Haha. Nagbye na kami sa isa’t isa, update ko na lang raw siya maya maya at magpray daw ako para maging ayos na ang lahat.


PANATAG. 
Hininaan ko electric fan at humiga na ko ulit. Nagtext si mame ulit, “We Love you anak. God bless"


Awww ulit. Ahaha. Si mame may pagka-MMK rin talaga minsan. Love you!


Prayer

Thank you Lord for giving me an awesome mom. A loving family and wonderful buddies. Thank you Lord dahil you never fail to make me feel that I’m very special. Thank you for your boundless love. You always find and rescue me kahit ako ang may kasalanan at may pagkukulang. I wished for such things but you have given me more than I could ever think of. I have received so much grace from you. I love you. May I glorify and praise Your name through all my acts and thoughts today. May I also be a blessing to the people around me. Amen


Hindi na nga ko pumasok ng araw na yun. Tumawag mga classmates ko para tanungin kung bakit di ako pumasok. Binalita rin nila na take-home yung plate so walang pinapasa kanina. Yehey. Sakto. Iba talaga si Lord! =))))))))))

-signed


Sept. 29, 2012

A girl’s heart.

Para sakin sensitive at gentle ang puso ng mga babae. Agree ka naman diba? Haha. Yung sa lalaki, di ko masabi. Siguro naman. Baka parehas lang sila o ewan. Oo, baka parehas nga. Haha.
Naranasan mo na bang ma-fall sa tao? Hahaha. For sure, oo.
Ako din eh. Actually, hindi ko nga naiwasan yan dati. Gusto ko na magsorry in advance pero hindi ko ata madedetalye ang kwento ko pagdating dyan.


Ating pamagatang,

 The greatest downfall(thousand years ago)

Emotional rollercoaster. Gustong kong hindi maging affected pero nasasaktan pa rin ako. Pinipilit kong maging masaya pero bakit parang napaka-hirap gawin. Bakit parang ang hirap talikuran na lang lahat ng yon. Bakit parang di ko kakayanin pag wala siya? (napaka-lost lang ng dating)

 Ano ba Lara, di naman kayo ay. Ni wala nga siguro syang idea na nasasaktan ka ngayon e. Hindi siguro, talagang wala. Oo nga. Ayaw mo pumasok sa relationship pero parang ganun din naman ang nangyari sayo ngayon. Wala ngang kayo pero hindi ganun ang pagtrato mo sa sitwasyon. Kasalanan mo din dahil ikaw ang naglagay ng sarili mo dyan sa lugar na yan.

Yang mga salitang yan ang paulit-ulit kong sinasabi sa sarili ko nung mga panahong yon.


Finally, sinabi ko sa sarili ko, Tigilan na. Hindi ko nahahayaang mangyari ulit sakin to.  Hinayaan ko na lang ang panahon ang gumawa ng paraan para magheal yun at eventually, makalimutan ko na sya.


Nag personal pledge nga pala ako sa sarili ko. :)

Promise: I will wait. Patiently.

Tapos nun, marami na rin akong natutunan mula sa mga tao sa paligid ko. Kay mame. Kay ate. Sa mga friends ko. Kay Joy. Kay Sha. Kay Christine. Kay Chai. Kay Ate Mikha. Kay Shae. Kay ate Mine. Kay Ate Jenavee. At kay Ate Lj. At marami pang iba. Lahat sila nagsisilbing inspirasyon para sakin.Sa katanuyan, yung mga ilang mababanggit ko ngayon, galing sa kanila.

Nakita ko sa Facebook nung isang araw, 
"Fall in love when you’re ready not when your lonely."
Haha. Natawa ko. Tama e. Sana naman tama pagka-quote ko. Di ko na na-check eh.Haha.

Maraming temptations ang nagaabang sa isang malungkot na tao. Marami ka kasing pwedeng maging outlet. Pwede mong maisipang tumungga ng unlimited beer, o kaya manigarilyo forever, o kumain hanggang ma-impatso, o umakyat sa Mt. Everest at doon tumalon. Maraming ka pang pwedeng maisipan gawin wag depressed ka pero ang pinaka-common sa panahon natin ngayon ay ang maghanap ng *drumroll* … Love Life. <3 i="i">


Gusto kasi natin yung feeling ng may nagpapahalaga satin. Gusto natin ma-feel na espesyal tayo sa ibang tao. Yung secured tayo. Yung may magpapasaya satin tuwing malungkot tayo. Yung laging nasa tabi natin pag kelangan natin sila. Yung maghahatid at magsusundo satin sa school. Yung gagawa ng project at assignment natin. Yung bibili ng pagkain natin. Yung magdadala ng bag natin. Yung magbubukas ng pinto para satin. HAHAHAHA. Ayiiiee. Di naman ganon.

At sobrang atat natin minsan sa mga ganyang bagay, di natin napapansin na masyado na tayong nagmamadali. Hindi natin namamalayan na para na tayong nagsusuot ng masisikip at maliliit na pares ng sapatos, pilit na pinagkakasya hanggang sa magkapaltos at masaktan ang mga paa. Minsan, sa sobrang pagmamadali, nababalewala na natin yung mga sarili nating standards.

Haha. Minsan kahit di pa nating gano kilalala, okay lang e. Basta magaling siya magbasketball, okay na yan! Magaling siya mag-doodle jump, Sya na talaga foreverrrrr. B)))) Biro lang. Pero may mga nangyayaring ganon oy, hindi nga lang doodle jump. Fruit Ninja naman. :P

Yun siguro ang sa tingin kong nagiging cause ng heartbreaks. Ang  pag-fall nang hindi ka pa ready. O pwede rin ang pag fall sa maling tao. Actually, hindi siya maling tao. Hindi lang siya siguro para sayo. O pwede rin ang sobrang pagdepend ng kasiyahan niyo sa isa’t isa. Pag inasa mo kasi yung lahat happiness mo o pati buhay mo sa isang tao, oo magiging okay ka talaga pagandyan siya, pero paano pag wala na? Paano pag napagod siya? O ikaw? Hindi mo talaga pwedeng asahan ang tao sa lahat ng bagay dahil unang-una, hindi sila perpekto. Darating at darating ang oras na magkakamali sila. Darating ang pagkakataon na mapapagod silang gawin yung mga ginagawa nila. Maari ring bigla na lang silang magsawa. Pagnangyari yun, pano na yung kasiyahan mo? Pano na yung buhay mo?




Sino nga ba talaga ang para satin???

Hindi ko rin masasagot yan. Pero meron lang akong isang sigurado. Si God ang nakakaalam kung sino ang pinakaperpektong tao para sayo. Sya rin ang bahala sa pinaka-best (pinaka na, best pa. San ka pa. Haha) na timing kung kelan darating sayo yun. Wag ka gaanong mainip. Tini-train pa ni Lord yun para pagdating niya sayo, hindi na sasakit ang ulo mo. :) Napaka-special mo para kay Lord, kaya ibibigay Niya sayo yung tao na i-ppursue ka no matter what it takes.

Hindi mo na kailangang ipilit. Hindi mo na kailangang magtiyaga sa Pwede Na. We don't have to settle for anything less. Ang kailangan mo lang, Magtiwala sa Kanya. Be strong and courageous. Sabi nga nila, Good things come to those who wait. :) God is a Big God. You have plans for yourself but He has brighter and bigger plans for you!

P.S.

Guard your Heart.

If we continue to copy what we see in the world, paulit-ulit lang rin tayong ma-ffail. I’m not saying pigilan natin ang mga sarili natin. Haha. Ano ba. Normal naman ang maka-appreciate ng isang tao. Napaka-abno ko naman kung wala akong crush. =)) Minsan nakakaranas ako ng shortcomings pagdating sa love na yan na normal lang naman. Pero hindi ko dapat maging excuse yun para masira ang pledge ko sa sarili ko. I will patiently wait. Magbibigay satin ng sign si Lord kung time na para i-keribels ang mga bagay-bagay, but for now, Let’s enjoy our relationship to others. Let’s plant seeds and let God make it grow. Gamitin natin yung time na to, para i-improve yung mga sarili natin. Personality development kumbaga. :) I-assign rin natin yung part na to ng buhay natin para sa studies natin. Gift na rin yun para sa parents natin diba?  And lastly, most important, Let’s make time to know God more. Through His words. Yun ang maggguide sa’tin sa araw-araw. And make everyday an opportunity to praise, follow and serve Him even in simple ways. :)

Live your life to the fullest pretty! You’re perfectly made by our Perfect God, Stay wonderful!  <3 be="be" guard="guard" on="on" span="span" your="your">

-signed

Hindi ko pa rin maiwasan maluha. Siguro dahil rin sa electricfan nasa harap ko ngayon. Pero iba lang talaga sa feeling yung mabasa ko ulit ang mga to. This reminded me kung gaano ko na-blessed ni Lord for the past days of my life and how I failed to remember it lately. Masyado kong nag-focus sa mundo ngayon at hindi ako nagging aware nagiging dependent na ko sa sarili ko, kaya pala ang bilis ko na namang matae. Joke. Mapagod.

Oh Lord I’m sorry. Thank you for letting me read this again. Thank you for reminding me that I am never alone and that you are with always with me.  Please renew my heart and help me to restrain from the things that will draw me away from you.I love you. ..