DIV

BEST PLACE TO SHOP

- Just Don't Rain :D

first time never dies.

May bagyo ata ngayon a. Kanina pa patay-sindi ang ulan.

Ang hirap maging disoriented.. Tsss. Hindi naman sa laging preoccupied ang isip ko ah. Ewan ko, siguro kulang lang talaga ko sa presence of mind paminsan. O baka kadalasan.

BLUUUUUUUUURRRRRRRRP O.O Ooops. Ang tyan ko. Sana di narinig ng katabi ko. Halos tatlong oras na pala akong naka-upo sa napakalamig na bus na to. At GUTOM NA KO Srsly. Kasalanan ko naman e. Madami nang dumaaang mga nagtitinda dito sa loob kanina, di pa ko namili. Siguro mas gusto kong busugin na lang muna ang sarili ko sa pag-iisip ng mga bagay bagay. Ilang araw na lang dito na ko titira. Sa napakalayong lugar. Matagal kong di makikita sila mame. Ang mga kapatid ko. Ang iba ko pang kasama sa bahay. Ang bahay. Ang sari-sari store ni lola angie na lagi kong binabatayan. Ang aso. Ang mga tuta. Ang pusang paborito ko. Ang mamihan sa tabi ng bahay namin. Ang bakery na nagtitinda ng paborito kong hopia at ng inaalmusal kong pandesal. Ang... Okay. Tama na. Alam na nilang madami kang mamimiss. :) Stop this melodrama AT LAST!! AVENIDA NA. OYEAH! Lakad lakad kami papuntang LRT. Tae, bakit ang bilis nilang maglakad?? Kala mo may hinahabol na magnanakaw e. O kaya parang lahat sila late na sa pupuntahan nila. Di ko ata kayang makisabay sa mga to. Naalala ko tuloy yung sabi sakin ng isang concerned friend. Alert lang dapat lagi. Ang sakit sakit na ng braso at binti ko. Anobeyen. Pagnagkaka-edad ka nga naman oo. CHOS! HAHA. Nangalay lang to ano ba. Odi ganun na nga. Fast-forward Punong-puno na naman ang LRT as usual. Swerte pa rin dahil nakahanap ng mauupuan. Pagdating ng next station. May nagsisakayan ulit kaya mas lalong kumapal yung tao sa loob. Di ko tuloy makuha yung phone ko sa bag para i-check ang messages. Ayos laang. Siguro karamihan dun GM o mga share-ko-lang texts. Paalala para sa mga pasahero ng blah blah blah....Ang mga upuan ay ilaan natin para sa mga pasaherong may kapansanan, matatanda, mga buntis at blah blah Kawindang naman neto. Paulit ulit. Pagtingin ko sa harap ko. May... buntis. Papaupuin ko ba sya? E baka naman isipin nya at nila,

Ohmy, Kailangan pang marinig ng gerlalu ang reminder para maka-upo ang jontis. KALURKEY!

Nakakahiya naman yun. Pero pano naman pag dinedma ko, edi mas lalong mali. Kasi di ko ginawa yung tama. After ilang isip isip. PAK Nakahawak na ko sa hand something. Di ko alam tawag sa kanya. Sorry tao sa mula. Yung mga nakasabit lang sa taas, yung hinahawakan ng mga nakatayo? Knows na? :) Minsan talaga ang hirap gumawa ng mabuti. Nakakahiya. Baka isipin ng iba, nagpapasikat ka o kaya nagpapakabayani. Factor din yung, Di na gaanong uso ngayon yung paggawa ng mabuti? O nakakatamad? Nakakapagod? Pero pag inisip natin. Hindi ba yun nga yung challenge? Ang gumawa ng Kabutihan sa kabila ng Kahirapan Mahirap naman talaga gawin yun. Napaka-hypocrite ko naman kung sasabihin kong petiks lang yun. Hindi naman tayo perfect e. Kaya nga tayo nasa mundong to para magkamali. At okay lang kahit paulit-ulit tayong magkamali kung paulit-ulit rin tayong natuto sa bawat pagkakamaling yun. Kung lahat alam mo, Kakailanganing mo pa ba ang tulong Niya? Hahanapin mo pa rin kaya Siya? CHALLENGE CHALLENGE CHALLENGE It is certainly hard to live like Jesus. Tayo pa. We can never be like Him. Pero imaginine mo nalang kung gaano makakatulong yung bawat piso na ibibigay mo sa batang-kalye. Kung paano ka makakasagip ng buhay sa simpleng pagtulong. Kung paano makagagaan ng loob yung pagdamay mo sa kaibigang may pinapasan o dinaramdam. Kung paano nakapagpapaganda ng mood yung pagbati at kamusta mo sa mga kakilala mong nasa malayong lugar. Yung pagsabi mo ng i love you sa mga mahal mo. Yung pagbitbit mo ng mga pinamalengke ng lola o ng nanay mo. Yung pagbibigay mo ng sagot sa test sa mga kaklase mong di nakapagreview...... JOKE Iba na yun. Di naman sa hindi ako nangongopya. Ang teamwork kaya na yan ang isa sa bumuhay sakin nung elem at high school no. Ewan ko lang nung kinder? Di ata. Wala naman akong pakialam sa grades ko nun e. Ang tanong, may grades nga ba dun? Siguro naman. School pa rin yun. At syempre i-aassess ang mga bata kahit papano. Di ko lang gaano matandaan. Pero di pa ata namin alam yung mechanics and guidelines for effective copy-paste nun. Tsaka layu-layo yung table namin nun sa isa't isa. Tsaka ang tanging natatandaan ko lang nun ay tumakbo papalayo sa isa kong classmate kasi hinahabol niya kami. Ayos lang sana kung sya lang e, pero hindi. Kasama niya ang sipon nyang tumutulo na umaabot na sa bibig nya. At unti-unti itong... Waah. Forget it. Hindi kanais-nais magsalaysay ng isang balahurang pangyayari habang kumakain ng hapunan. SLIMY -.- :)) AWWW. Namiss ko tuloy yung school ko nung nursey-kinder T.T

Diba pag mga pre-school di mawawalan ng playground? May slide. Tas monkey bars. Swing. The undying swing. Haha. Wala atang playground na walang swing. Yung duyan namin nun e gulong pa. Nagpapaunahan pa kami papunta kada tapos ng klase, kasi naman pag nahuli ka, mapupunta ka sa sira o kaya mauubusan ka. Aba, masaya ata mauna sa pinaka-mataas na swing. HOHO. Tas aawayin mo yung kaklase mong nag-aabang na matapos ka. Madali ng madali sayo e ineejoy mo pa nga yung paglipad mo sa ere. Manigas kayo dyan hanggang dumating ang service ko. BWAHAHAHA. Ano pa bang naalala ko.. Hmmm. Yung grooming kit namin! Meron din kayo nun panigurado. Yung ipapadala sa magulang niyo, gawa sya sa shoebox na binalutan ng gift wrapper. Laman nun ay toothbrush, towel, sabon kung sakaling..alam mo na. at marami pang iba. :)) May pangalan yun tas nakalagay sa shelf. Tas before at after recess pipila na kayo isa isa para maghuas ng kamay. Samin kase, pag may birthday yung isang bata invited lahat ng nag-aaral sa school. Siguro dahil konti lang ang pop dun. Wag kalimutang batiin at mag handa ng gift para makakain ng hotdog on stick, chicken at spag? Childhood memories nga naman. Kaysarap balikbalikan. :) Di man natin maibabalik yung oras, ang mahalaga, minsang naiging bata. Minsan nating naranasan yung pag-uwi galing school na walang iniintinding iba kung di mag miryenda at pagkatapos maglaro. Totoo nga yung sabi nila, Habang lumalaki ka, Lumalaki rin yung mga pagsubok na dadaanan mo Tama naman. Si dagul kaya, maliit pa rin ang problema? KBYE!!! Okay. Okaay. Walang nangyari.. HAHA. Narealize ko na ang layo na pala ng narating natin. Ng kwentuhan. Di ko na tuloy natuloy yung pinakakwento koooooooooooooooooooooooooooooo. Next time na lang. :) Kaya siguro di ko naaalala kung ano talaga yung kailangan kong gawin minsan, kung saan saan nagddivert ang isip na itey. Haha. Kailangan bawas-bawasan to. Pagnagstart na ang classes, seryoso na. More focused. Better memory. Iwasan ang memory gap. Uminom ng memory plus gold. Chos. Thanks for your time! God bless Us!